İmam-ı Azam Ebû Hanife, “el-Âlim ve’l-Müteallim” adlı eserinde bir hadisi, “Kur’an’a aykırıdır” diyerek şöylece reddetmektedir:

#Talebe (Ebû Mukâtil): “Mü’min zina edince, başından gömleğinin çıkarıldığı gibi, imanı da çıkarılır, sonra tevbe edince iman kendisine iade edilir.” (Ebû Dâvûd, Sünnet, 15; Tirmizî, İman, 11)hadisini rivayet eden kimseler için ne dersiniz? 

* Eğer tasdik ederseniz Haricîlerin (Haricîler, ameli imanın bir parçası olarak düşünen, büyük günah işleyenin kâfir olduğunu iddia eden bir fırka) prensiplerini kabul etmiş olursunuz. 

* Onların görüşlerinden şüphe ederseniz, Haricîlerin prensiplerinde de şüpheye düşmüş ve ifade ettiğiniz haktan rücû’ etmiş olursunuz. 

* Eğer, râvilerin sözünü tekzip edecek olursanız, onlar da sizi Hz. Peygamber’in sözünü yalanlamış olmakla suçlarlar. Çünkü onlar, Hz. Peygamber’e ulaşıncaya kadar, bu hadisi muteber kişilerden nakletmişlerdir.

#Âlim (Ebu Hanife): “Tekzip etmek: ancak ‘Ben Hz. Peygamber’in sözünü yalanlıyorum’, diyen kimsenin yalanlamasıdır. Lâkin bir kimse: ‘Ben Hz. Peygamber’in söylediği her şeye iman ederim, fakat o kötülük yapılmasını söylemedi, Kur’ân’a da muhalefet etmedi’ derse, bu söz o kimsenin, Hz. Peygamber’i ve Kur’ân-ı Kerim’i tasdik etmesi; Allah’ın Resulünü, Kur’ân’a muhalefetten tenzih etmesidir. 

Eğer hz. Peygamber, Kur’âna muhalefet etse ve Allah için hak olmayan şeyleri kendiliğinden uydursa idi, Allah onun kudret ve kuvvetini alır, kalp damarını koparırdı. (bak. el-Hakka, 45-47)

Allah’ın Peygamberi, Allah’ın kitabına muhalefet etmez. Allah’ın kitabına muhalefet eden kimse de Allah’ın peygamberi olamaz. Onların rivayet ettikleri bu haber, Kur’âna muhaliftir. Çünkü Allah, “zina eden erkek ve kadın” (Nur, 2) ayetinde zânî ve zâniyeden iman vasfını nefyetmemiştir.

Keza, "Sizden fuhşa irtikap edenlerin her ikisini de.." (Nisa, 16) âyetinde Allah "sizden" kaydı ile Yahûdi ve Hristiyanları değil, Müslümanları kasdetmektedir. O halde Kur’an-ı Kerîmin hilafına, Hz. Peygamberden hadis nakleden herhangi bir kimseyi reddetmek, Hz. Peygamberi reddetmek veya tekzip etmek demek değildir. Bilakis, Hz. Peygamber adına bâtılı rivâyet eden kimseyi reddetme demektir. İtham Hz. Peygambere değil, nakleden kimseye râcidir. 

Hz. Peygamber'in söylediğini duyduğumuz, yahut duymadığımız her şey can, baş üstünedir. onların hepsine iman ettik, onların Allah'ın Rasûlü'nün söylediği gibi olduğuna şehadet ederiz. Keza Hz. Peygamber'in, Allah'ın nehyettiği bir şeyi emretmediğine, Allah'ın kullarına ulaştırılmasını emrettiği bir şeye de mani olmadığına şahitlik ederiz. O, hiçbir şeyi Allah'ın tavsif ettiğinden başka şekilde tavsif etmez. 

Yine şehâdet ederiz ki O, bütün işlerde Allah'ın emrine muvafakat etmiş, hiçbir bidat ortaya koymamıştır. Allah'ın söylemediği hiçbir şeyi de, Allah'a isnat etmemiştir. Bunun için Allahu Teâlâ "Kim Resüle itaat ederse, Allah'a itaat etmiş olur." (Nisa, 80) buyurmaktadır. 

İmam-ı Azam’ın Beş Eseri, Tercüme, Mustafa Öz, 3. Bs., İFAV Yayınları, İstanbul, 2002, “el-Âlim ve’l-Müteallim”, s: 24-25