KUR’AN-I KERÎM’DE BULUNAN İŞARETLER

1. Bu gördüğünüz şekil, sûre başlarında bulunur.
İçinde sûrenin adı, âyet sayısı ve nerede nâzil olduğu yazılır.

2. Hizib gülleri. Bu şekil, cüz başlarını, secdeleri ve hizipleri belirtmek için kullanılır.

20 sayfaya bir cüz denir. Her 20 sayfada bulunur ve içinde   yazar.

Her cüz 4 hizbe ayrılır. Her cüzün ¼’ünde bu şekil içerisinde   yazılmış olarak görürüz.
Bir de Kur’an-ı Kerîm’de 14 yerde secde âyeti vardır. Bu ayetleri belirtmek için yine aynı şekil o ayet hizâsına konur ve içinde   yazar.

3. Med-Kasr işaretleri

Med işareti   hangi harfin altında bulunuyorsa o harf uzatılır.

Kasr işareti   hangi
harfin altında bulunuyorsa, o harf kısa okunur.

4. Vasl işareti 

Vasl hemzeleri üzerine konur. Bu hemzeler okunmaz.

5. Katı‘ işareti 

Vasl edilmemesi, yani muhakkak okunması gereken hemzelerin altına konur.

6. Vasıl nûnu 

Sonu tenvinli kelimelerden bir sonraki kelimeye geçişi sağlar.

7.   Harfi

Kur’an-ı Kerîm’de   harfiyle yazıldığı halde   gibi ince okunması gereken yerlerde kullanılır.

8. Secavendler

Ayetlerin nerelerinde durulması ya da geçilmesi gerektiğini belirten işaretlerdir.

 Lâzım vakıf: Muhakkak durulması gerektiğini işaret eder.

 Mutlak vakıf: Durulması evlâdır.

 Câiz vakıf: Hem durmak, hem de geçmek caizdir. Fakat durmak evlâdır.

 Mücevvez vakıf: Durmak caiz olmakla beraber, geçmek evlâdır.

 Murahhas vakıf: Zarûret halinde durulur.

 Lâ vakfı: Durmamak gerektiğine işarettir.

 Ayn vakfı: Rükû alâmetidir. Namazda Kur’an okunurken burada rükû yapmanın uygun olduğuna işaret eder.