İslam dini temel kaynakları olan kitap ve sünnet temelinde daima varlığını muhafaza etmektedir. İnsanların dinden anladığı ise o dine dair yorumlardır. Mezhep ve meşrepler de dini yorumdan öte bir şey değildir. Öyleyse herhangi bir dini yoruma mensup olmak son derece doğal bir şey iken mensubu olduğu dini yorumu ve o yorumun yaşam formu olan uygulamaları başkasına dikte etmek son derce yanlış bir tutum ve sakıncalı bir yaklaşımdır. İslam dinini kendi tekelinde görerek başkalarını kendi anladığı yoruma icbar eden bir yaklaşım ise daha baştan hatalıdır. Kaldı ki bu yaklaşım zamanla kendisi gibi düşünmeyen herkesi tekfir edip dışlayacak ve kaotik ortamın doğmasına etki edecektir. Oysa İslam barışı, kardeşliği ve özgürlüğü teklif etmektedir.

Kaosun sonucunda; İnsana yönelik yapılan zulmün ırkı ve mezhebi sorulmaz, akan kanın rengine ve meşrebine bakılmaz, işlenen insanlık suçunun cinsiyeti ve milliyeti olmaz. Cihat işte tam da bu noktada devreye girer; cihat, birbirimizi suçlamanın, yıkıcı rekabetin adı değil, kaosun, zulmün, öldürmenin, insana yönelik işlenen suçların bertaraf edilmesi, diriltici bir çabanın, hayat veren bir mücadelenin, Dârüsselâm'a (Maddî ve mânevî âfetlerden korunmuş esenlik yurdu) çağırmanın (Yunus, 25) adıdır.

İslam dini iki ana temel üzerinde vücut bulur. Bunlar, Allah'ın tekliği (tevhit) ve ümmetin birliği (vahdet)'tir. Bu iki temel ilkenin önceliğini bozacak her düşünce yanlış ve her girişim sakıncalıdır.

Gelinen noktada İslam alemi, tevhidi, vahdeti, kardeşliği, özgürlüğü, maslahatı esas almalı, bununla birlikte gerekirse risk alarak hakkı, adaleti, merhameti ve ahlakı temsil kabiliyetini geliştirmeli ve savunma refleksini bir tavır olarak üstlenmelidir. Tali meselelere takılmak, aşırı dini söylemde kaybolmak, fıkhi tartışmalara gömülmek yerine "bir insanı öldürmenin bütün insanlığı öldürmek, bir insanı yaşatmanın bütün insanlığı yaşatmak" Mefkûresinin hayat bulacağı imkanlar oluşturulmalıdır.

Tefrika ateşine üflemenin İslam coğrafyalarını yangın yerine çeviren savaşları durdurmadığı gibi zulüm ateşlerini de söndürmediği artık idrak edilmelidir. İslam düşüncesinin bidayetine kadar götürülebilecek tartışmaları bugüne taşımak isabetli değildir. Kaldı ki asırlardır çözülemeyen meseleleri bugün bir celsede çözmeye çalışmak ihtilafı beslemekten öteye geçmeyecektir.

İhtilaf üzerinden çatışma üretmek kanlı kavgaları sonlandırmayacaktır. Küfrün ve kötülüğün önünde bütünlüğünü koruyamamış, hainlerin önünde dağılmış, küresel Siyonistlerin envâʾi çeşit zulmüne maruz kalmış olan İslam aleminin, yeniden birliğe ve dirliğe ihtiyacı vardır. Tek ses, tek nefes, tek yürek ve tek bilek olma zorunluluğu ertelenemeyecek öneme sahiptir.

Peki çözüm ne?
Mazlum ve mağdur coğrafyaların yeniden necat bulması, akan kanın durması, göz yaşının dinmesi, yüzlerin gülmesi kalplerin telifine, safların sıklığına bağlıdır. Bu da tevhidin tesisi ve vahdetin temini ile mümkün olacaktır. Öyleyse cemiyeti ayakta tutan şu temel ilkelere tutunarak nihai amaca yönelik yelken açılmış olacaktır.

1. İnanç sağlam olmalıdır. "Öyleyse şu öğüdü iyi dinleyin: Zorluklar karşısında yılgınlığa düşmeyin, bu uğurda başınıza gelebilecek acı olaylardan ötürü üzüntüye de kapılmayın. Zira eğer gerçekten inanıyorsanız, eninde sonunda üstün gelecek olan, sizlersiniz." (Al-i imran, 139).

2. Amellerinize yön veren önderiniz istikametli olmalıdır. "O gün, her topluluğu dünyada iken peşinden gittiği, desteklediği önderleriyle birlikte hesap vermek üzere huzurumuza çağıracağız. İşte o an, amel defteri sağ eline verilen bahtiyâr müminler, kendilerine cenneti müjdeleyen bu defterlerini sevinç içerisinde okuyacaklar ve o büyük mahkemede, hiç kimseye zerre kadar haksızlık yapılmayacak. Çünkü her insan, ancak ne yapmışsa onu görecek" (İsra, 71).

3. Yolunuzu aydınlatacak ilminiz (sahih) olmalıdır. "Deki hiç bilenlerle bilmeyenler aynı olur mu" (Zümer, 7). "De ki: "Gönlü ve vicdanı kör olan kimseyle, aklını kullanarak hakîkati gören kimse bir olur mu hiç?" (Rad, 12).

4. Yaratıcı, toplumun ıslahına yönelik, ameliniz (salih amel) olmalıdır. "Erkek olsun, kadın olsun, her kim Allah'a ve âhiret gününe inanarak iyi ve yararlı işler yaparsa, onlara hem bu dünyada hem de âhirette güzel ve hoş bir hayat yaşatacağız ve onları, yaptıkları işlerin en güzeli neyse, ona göre ödüllendireceğiz." (Nahl, 97).

5. Kedinizi konumlandıracağınız ve yaşam kuracağınız bir mekanınız, yeriniz olmalıdır. Sözü Yunus suresi 87 ve 88. Ayetlere bırakalım: "Bunun üzerine, Mûsâ'ya ve kardeşine şöyle vahyettik: "Halkınız arasında toplumsal kulluk bilincini yeniden canlandırmak, bu konuda inananları eğitmek ve böylece onları küfür sisteminin kokuşmuş, yozlaşmış hayat tarzından koruyup seçkin, temiz ve inançlı bir toplum oluşturmak için, Mısır'daki her mahallede, her semtte mescit olarak kullanabileceğiniz evler hazırlayın ve bu evlerinizi birbirleriyle irtibatlı topluca namaz kılınacak ortak mekânlar ve toplantılarınızın yapılacağı merkezi yerler hâline getirin; namazlarınızı da bu evlerde, cemaatle ve dosdoğru kılın. İşte bunları yerine getirebilirseniz, zafer mutlaka inananların olacaktır. O hâlde, inananları müjdele!" Böylece, uzun ve meşakkatli bir mücâdelenin ardından: Mûsâ, kardeşi Hârûn ile birlikte Allah'a yalvararak dedi ki: "Ey Rabb'imiz! Gerçekten sen, Firavun ve kurmaylarına bu dünya hayatında görkemli bir saltanat, göz kamaştırıcı güzellikler ve muazzam bir servet bağışladın. Ey Rabb'imiz, oysa sen bu nîmetleri, inananları senin yolundan saptırsınlar diye mi onlara vermiştin? Bu ne büyük nankörlüktür ki, kendilerine bahşettiğin imkân ve nimetlerle şımarıp senin dinine savaş açıyorlar! O hâlde ey Rabb'imiz; onların bütün kudret ve servetlerini yok et ve kalplerine öyle bir kilit vur ki, ölüm anında o can yakıcı azâbı görünceye kadar iman etmesinler!"