İsveç’te Kur’an’ın yakılması beraberinde birçok tartışmanın fitilini ateşledi. Avrupa’nın kendi küresel tezlerini inkâr edip etmediği temel sorun olarak karşımızda durmaktadır. Ancak ben tartışmanın başka boyutlarına dikkat çekeceğim.

Öncelikle Kur’an’ın yakılması bana göre darmadağınık olmalarına rağmen Müslümanlar açısında büyük bir başarıdır. Zira eğer siz yer yüzünde tanrılaşanları tehdit ediyorsanız veya onlar böyle bir tehdidi seziyorlarsa size dokunmaya başlarlar. “Hangi tehdit?” diyorsanız eğer size Firavunu hatırlatırım küçük bir bebek olan Musa’yı bir tehdit olarak algılamıştı.

Yukarıdaki tezime ama Kur’an’ı yakan küreselci değil, küresel politikalara direnen bir muhafazakâr milliyetçi diyenler olabilir. Ancak kazın ayağı öyle değil. Çünkü batı artık kendi tezlerini kendisi için tehdit olarak algılamaya başladı. Bu açıdan batılı milliyetçiler, küreselliği bir sömürü aracı yaptıkları süre boyunca desteklediler. Yani kendi dışlarında kalan kolonyal dünyada ancak milliyetçi, ırkçı ve hatta dinci (haçlı) tezlerle ayakta kaldılar. Ancak bugün küresellik artık kimlik değiştirmiştir. Daha evvel modernizmi ideoloji olarak kabul eden küresel anlayış bugün ideolojisiz kalmış veya postmodernist bir rölatif bakışa evrilmiştir. Yeni kuşaktaki rölativite yer yüzünde tanrılaşanları tehdit eder olmuştur. Bunun çeşitli sebepleri vardır. Şimdi bu sebepleri izah etmeye çalışacağım.

Birinci sebep sermaye ile ilgilidir. Geçmişte büyük projeler üretmek için küresel çapta sermayeye ihtiyaç duyulurken (F 35 projesi gibi) artık bireysel bir bilgi birikimi ve küçük bir sermaye ile küresel projeler üretilebiliyor. Bunu sağlayan ise sanal teknolojiler olmuştur. Teknolojiye ruh olan yeni sanal bilgi bu anlamda sermayenin bir merkez olmasını imkânsız kılmıştır.

İkinci sebep bilgi birikimi ile ilgilidir ki yukarıda bahsettiğimiz olgu bilgi birikiminin bir merkezinin olmasını da imkânsız kılmıştır. Bu açıdan küresel güç yerine küresel güçlerden bahseder olmuşuz. Bu soğuk savaş dönemindeki iki kutuplu dünyadan çok daha farklı bir olgudur.

Üçüncü sebep ise küresel göç oluşudur. Artık kolonyalist ülkelerde sömürülen insanların çocukları ve torunları kendi ülkelerinde kalıp sömürülmektense, kapitalin başkentlerinde hak arar olmuşlardır.  Bu, batı için ciddi bir tehdittir. Zira göçmenler -özellikle- batılı ülkelere giderken entegre olmak yerine hak arayışını dile getirmektedirler.  Yani dedeleri kendi haklarını gasp etmiş bir toplumdan hesap sormaya gidiyorlar. Rahatça entegre edilebilen işçi gurupları değiller yani. Bu olgu batı açısından korkunçtur.

Tüm bunlara bakıldığında batının modernist ideoloji ile dünyaya empoze ettiği değerleri ifade eden küresellik artık batıyı tehdit eder olmuştur. ABD seçimlerinde “Amerika geri dönüyor” sloganlarının atılması bu tehdidin nasıl algılandığının en önemli delilidir. Zira postmodernizm küresellik için yeni merkezler ürettiği gibi, yeni ideolojiler de üretmiştir. Bu yeni olgu salt sömürülen toplumları değil, bizzat sömürenleri, patronları tehdit eden bir olgu olmuştur ve yeryüzünde tanrılaşanları tehdit etmeye başlamıştır. Kur’an ise, bu düzeni bozmaya aday olan insani değerleri sonuna kadar savunmaktadır.

Mesela mı?

Mesela: “Yerin ve göğün mülkü Allah’ındır.”

Mülk Allah’ın iken siz kolonyalist faaliyetlerle kurduğunuz dünya cennetlerinizi ilelebet koruyamazsınız veya hiçbir mülk için kimseye “burası bizim siz gelemezsiniz” diyemezsiniz.

Kur’an’ın saydığı insani değerlerin “modern küresellik” için nasıl bir tehdit olduğunu ancak bizden sonraki nesiller tam olarak algılayacaklardır. Eğer Kur’an yakılıyorsa modern küresel güçler onu tehdit olarak algılıyor demektir. Bunu bir milliyetçinin eliyle yakmaları bu gerçeği değiştirmez.

Sonuç olarak; Dünyada küresellik artık bir merkezin eliyle yönetilen bir olgu olmaktan çıkıp, bizzat küreselcileri tehdit eden -tabir yerindeyse- “sivil küresel” bir olguya dönüşmüştür. Bu olgu kanaatime göre önü alınamaz bir hal almış ve küresel bir direnişe dönmüştür. Yine kanaatime göre Allah’ın mülkünde en çok insani değerleri savunanlar hâkim olacaklardır ve “Allah nurunu tamamlayacaktır” ve “Allah tuzak kuranların en hayırlısıdır” ve “bu devran insanlar arasında çevirip durduğumuz bir devrandır.”

Kur’an’ın savunduğu hakikat ve değerler batıda onu tehdit edecek kadar dile gelmiştir ki kitleler ona dikkat kesilir ve yakar olmuştur. Yoksa mesela; Tipitaka’yı, Veda’yı, Avesta’yı, Siddhanta’yı, Koijki’yi kimse yakmaz. Çünkü dünyada birçok aydın, bunların kutsal kitap olduğunu bilmez veya bu kitapların adlarını bile duymamıştır.