Dünya’da kapitalizme karşı gelişen öfke olan komünizm, özellikle yirminci asrın son yarısından itibaren kapitalist pastadan pay kaptıkça, liberalleşmeye başladı. Kapitalin tadını aldıkça idealleri bir yana bırakan zihin dünyasının aslında İslamcıları da esir aldığını söylemek yanlış olmaz. Pastadan pay kapanın kapitalistleşmesinden çok daha tehlikeli olan da liberalizmin kapitalizme rahmet okutacak bir mantığa sahip olduğunu henüz fark etmeyen birçok ehli kalemin bulunuyor olmasıdır.

Salt ekonomik bir tez olan kapitalizme alternatif üretmeye çalışan sol, artık liberalizm karşısında böyle bir iddiaya sahip değildir. Zira kapitalizmin kapital üzerindeki iddialarına solun da ve hatta İslamcıların taptığı bir tabu olan özgürlük kavramını bir gergef gibi gererek, liberal akışı doğal bir akış, bu akışa her türlü müdahaleyi özgürlüğe müdahale olarak sunan bir mantıkla karşı karşıyayız.

Bireyi kolektif bir bilince yönlendirmenin her türlüsünü özgürlüğe müdahale olarak görmek ancak bu asrın hastalığı olsa gerektir. Fakat özgürlüğünü dokunulmaz bir tabu ve kutsal olarak kabul eden birey, aslında liberal mantalitenin kolektif bir başka bilinç oluşturduğunun farkında değildir. Örneğin, kendi öz çocuğunun okuyacağı okulu, arkadaş çevresini belirlemeyi bireysel özgürlüğe müdahale olarak gören ebeveynler, toplumsal bir bilince, ortak bir kültüre ve aidiyete sahip olmayan bireylerin oluşturduğu bir toplumun aslında toplum olamayacağının ve her türlü sömürüye açık olacağının farkında değildir. Bu farkında olmamak da yeni liberal mantalitenin talep ettiği bir başka kolektif bilinçtir. Bu bilinç ya da bilinçsizliğin adı küresellik, modernleşme gibi kavramlarla ifade edilse de, bu bilinç düzeyindeki her insanın küresel sömürünün potansiyel, kolay lokması olduğu açıktır.

Bu açıdan bakıldığında son aylarda sarı yelekliler olarak başlayan hareketin taleplerine bakıldığı zaman aslında kapitalizme veya onun tartışılmaz kılınan yeni versiyonu olan Liberalizme bir itiraz olmadığı açıkça görülmektedir. Tek dertleri pastadan pay kapmak olan bu hareketler bu ruhla, ne kadar artarsa artsın pastayı yiyenlerin el değiştirmesinden başka işe yaramayacaktır.

Dünyanın yeni bir medeniyet, yeni bir anlayış ve yeni bir ruha ihtiyaç duyduğu açık bir gerçek olsa da mevcut düşünsel yapının kapitalist argümanlarla kapitalizme veya liberalizme karşı koyduğu da bir gerçektir.  Liberal mantalitenin topluma dayattığı özgürlük söylemi bireyleri anarşist ve değersiz bir sürecin içine sürüklemektedir. Değerleri ve üzerinde birleşecekleri ortak argümanları olmayan bir toplum bireysel anlamda özgürleştiğini zannetse de aslında kolektif bilinci olmayan bir toplumun yeni geliştirilen toplumsal ve ekonomik düzene mahkûm olacağı ön görülmesi zor bir durum değildir.

Demem o ki emperyalizmin ürettiği bir argüman milliyetçilikle emperyalizme karşı mücadele vermek nasıl mümkün olmadıysa, kapitalist argümanlarla kapitalizme veya liberalizme karşı mücadele vermek mümkün olmayacaktır. Yani milliyetçi akımlar nasıl emperyalizmin elini güçlendirdiyse, liberal argümanlar da kapitalizmin elini güçlendirmeye devam edecektir.