İnsanın bütün ilişki ve irtibatlarının odağında olması gereken bir kavram vardır: Sadakat.

Sadakat; doğru olmak, sözünde durmak ve sözünü yerine getirmek anlamına gelen sadaka (صدق) fiilinden türemiş bir ahlâk terimidir. "Doğruluk ve dürüstlük üzerine kurulmuş samimi ve sağlam dostluk, kalp doğruluğu, içten bağlılık" anlamlarına gelir. (DİA)

Sadakat, insanın Allah'a kulluktaki kıvamının göstergesidir. Sadakat, müminler arasında güven ve muhabbeti tesis edip fertleri ümmete dönüştürecek eşsiz bir değer; müminler arasındaki vahdet ve samimiyetin de teminatıdır. 

Esasen sadakat, en kısa tabirle "ahde vefa" demektir. Herhangi bir kişiye ve nesneye değil, verilen söze bağlılıktır. Yani sadakatte ikinci taraf, kendisine söz verilenden ziyade bizzat sözün kendisidir.

Söze bağlılık; kişiye zamana ve zemine göre tutum değişikliğine sebep olmaz. Muhatabın hal ve tavrında değişiklik olsa da verilen söze bağlılık devam ettirilir. Erdemli olan davranış da budur. 

Verilen sözün olmazsa olmaz vasıflarından biri, Kur'an ve sünnetle mutabık olmasıdır. Zira batıl olan hiçbir söze sadık kalmak gerektiğinden bahsedilemez. Kaldı ki, yanlışa ve batıla sadık kalmak, insanı dünyevî ve uhrevî müeyyidelere muhatap kılar. Böyle bir bağlılığı "sadakat "kavramıyla değil de "felaket" kavramıyla ifade etmek daha doğru olur.

İşte bu yüzden verilen sözün meşruiyeti önemlidir. Sadakate müstehak sözlerin adamı olmak gerekir. İnsan, ancak Kur'an ve sünnetin onaylayacağı (meşru) sözler vermeli ve sözlerine bağlı kalmak için elinden geleni yapmalıdır. Sadakat gösterilmesi gereken ilk söz ise, kadim bir şehadet sözüdür. Bu söz, "Sizin Rabbiniz ben değil miyim?" îlahî sorusuna insanoğlunun verdiği "Evet, şahit olduk (ki sensin Rabbimiz)" cevabıdır. (A'raf, 7/172.)

Bu, öylesine kapsamlı, öylesine kati bir sözdür ki hayatın tamamını kapsayacak sonuçları bulunmaktadır. Bu söz, insanın, doğumundan ölümüne kadar her hal ve şartta Allah'ın takdirine ve hükmüne ram olmayı ahdetmesidir. Bu ahit, hayat boyu ilahî emre amade olmayı gerektirir.

Bezm-i elestte "evet, şahidim" dediğini hatırlamayan müslümanlar bilmelidir ki, İslam'ın cümle kapısı olan "kelime-i şehadet" de aynı manada bir sözdür: 

"Şahidim ki Allah'tan başka ilah yoktur. Ve şahidim ki Hz. Muhammed, Allah'ın kulu ve elçisidir."

Bu şehadet sözü tam bir manifestodur. İnsanın, Rab olarak Allah'tan başkasını kabul etmeyeceğini ve Hz. Muhammed'in (sav) yolundan başka yol aramayacağını nefsine tembih ve dünyaya ilan etmesidir.

Şahit olmak; görmek demektir. Şehadet alemindeki her şeyde kudret-i ilahînin tecellisine tanıklık etmektir.

Şahit olmak; ilan etmek demektir. İtkanını ikrar etmek ve dünyaya haykırmaktır. Yaşantıyla insanlar için örnek olmak; hal ve tavırla ilahî nizamın kemaline delil olmaktır.

Şahit olmak; O'nun varlığına, İlahlığına ve mutlak Rablığına inandığını (görürcesine) kesin bir dille beyan etmektir.

Müslümana yaraşan, herşeyden önce bu söze sadakat göstermesi, bu söze bağlı kalmasıdır. İnsanın bu söze sadık kalması, diğer sözlerine de mukavemet ve itibar kazandıracaktır. Allah'a verilen söze sadık kalamayanların başka hangi sözüne itibar edilir ki?

...

Sadakat, evlilik müessesesinin de kilit taşıdır.
Burada beklenen, eşlerin birbirlerine sadık kalmaları değil, evlenirken birbirlerini her halükârda koruyup kollayıp saklayacaklarına dair verdikleri söze sadık kalmalarıdır.
Birbirlerine örtü olacaklarına Allah'ı şahit tutarak kavilleştikleri akitlerine sadık kalmalarıdır.
Taraflardan biri görevini ihmal ve aile hukukunu ihlal etse bile...
İntikam duygusuyla kavlinden dönenler, ancak kendilerine ihanet etmiş olacaktır.

Allah, sözü sıdk ile söyleyenlerden ve sözüne sadık olanlardan eylesin bizleri..