Hz. Peygamber'in (a.s) ağaç konusundaki hassasiyeti, tüm ümmet tarafından tevatür bulmuş bir hassasiyettir. Bu açıdan ümmet-i Muhammed ağaç dikmenin sünnet oluşu konusunda ittifak etmiştir. Ancak ağaç dikmenin her zaman ve zeminde sünnet olmadığı, mesela yolu daraltacak şekilde ağaç dikmenin mekruh olduğu da usul ve maslahat açısından dikkatlerden kaçmaması gereken bir durumdur. Dolayısıyla, sünnet olanı maslahat süzgecinden geçirmeden uygulamak kalbi itmi'nan açısından rahat olsa da, maslahat ve mefsedet dengesi gözetilmiş bir sünnet uygulaması, hem kalbi itmi'nan hem de hayatı ve gerçeği yakalamak açısından çok daha önemlidir.

Aslında, yukarda söylediklerimiz modern dünyada çok daha fazla anlam kazanmaktadır. Şöyle ki, evinizin önüne, parka, yola, dağa, taşa diktiğiniz bir ağaç bile küresel anlamda ekonomik ve stratejik bir anlam ifade ediyor. Bu açıdan ağaç dikmenin sadece bir ağaç dikme meselesi olmadığı dikkatlerimizden kaçmamalıdır. Yani toplumsal bir bilinç, stratejik bir bakış şart. Dünyanın birçok ülkesi, dağa taşa diktiği meyve veren ağacın ekonomisine katkısının hesaplarını yaparken, ihtiyaç analizi yaparken, maalesef ülke olarak bu konuda bir stratejimizin olmaması bizi düşündürmelidir.

Mesela; Türkiye'de yıllardır site, okul, cami ve resmi kurum bahçelerinde, yol kenarlarında, parklarda, dağlarda kahir ekseriyetle meyvesiz ağaç dikiliyor. Hatta resmi kurum bahçelerinde meyveli ağaç dikmeyi yasaklayan bir yönetmelik (kanun da olabilir) bile var. Ancak dağa, taşa, yola, parka, bahçeye dikilecek meyveli ağaçlar (ceviz, kestane, badem, kayısı... gibi) ekonomiye ne büyük katkı sağlar, hesap bile edemeyiz. İstihdamın büyük sorun olduğu makineli dünyamızda, bu gün orman bakanlığı kendi fazla çalışanlarını başka kurumlara vermektedir. Hâlbuki meyveli ağaçların sosyo-ekonomik kaygılarla dikimi ciddi bir istihdam da sağlayacaktır. İşi olmayan birinin ülkenin her yerinde dağda bulunan cevizi, kestaneyi dağdan getirip ucuza sattığı bir diyarın bereketini hayal bile edemeyiz.

Onun için, birey olarak ağaç dikimine bir bilinç düzeyiyle bakmamız gerektiğini unutmamalıyız. Özelikle belediyelerin, ormaniyenin, ziraat müdürlüklerinin ve ziraat eğitimi veren okulların da bu konuda ciddi stratejilere sahip olmaları gerekiyor. Ama unutmayalım ki bizim bireysel bilincimiz kurumları stratejik davranmaya zorlayacaktır.

Bu konu ile ilgili gözlemlediğim bir olay var. Bizim oturduğumuz sitenin bahçesine meyve ağacı dikmek yasak. Ancak vaktinde bilinçli birisi zor bela iki üç erik ağacı dikmiş.

Bu iki üç ağaç sayesinde:
-Hayatlarında meyve ağacı görmemiş çocuklar, dalından meyve koparmanın hazzını yaşıyorlar.

-Evlerinde marketten alınmış çeşit çeşit meyve varken bir tane bile yemeyen çocuklar, erikleri kapmak için adeta birbirlerini eziyorlar. Çocuklar, bu sayede (bu meyvelerin çeşit çeşit olduğunu düşünelim) daha sağlıklı besleniyorlar.

Tabi, meyve ağacının bunun gibi birçok faydası sayılabilir. Onun için en az meyvesiz ağaç kadar da meyve ağacı dikmeye özen göstermeliyiz. Meyvesiz ağacın bir tek gölgesi ve manzarası var ama meyve ağacının bunlarla beraber sayılmayacak kadar faydaları da var.

Her birey bu konuda duyarlı olmalıdır.