Biz müminleri yüce Rabbimize yaklaştıran ibadetlerimizden biri de senede bir ay yerine getirmekle yükümlü olduğumuz Ramazan orucudur. 
Oruç sevimli bir ibadettir; zevkle, şevkle, sevinç ve neşeyle tutulur. Onun için memleketimizde diğer ibadetlere nispetle oruç tutanların sayısı daha çoktur. Nice düzenli olarak beş vakit namazlarını kılamayan kimseler vardır ki Ramazan orucunu büyük bir coşku ve zevkle eksiksiz tutarlar ve bundan büyük haz alırlar.

Ramazan ayı müminler için dînî yaşayış ve heyecanın doruk noktada olduğu neşe ve hareketle geçen bir aydır.
Ramazan ayı oruç ayıdır, fakat Ramazan ayında sadece oruç tutulmaz. 

Ramazan ayının dini hayatımız, sosyal ve kültürel hayatımızdaki yeri fevkalade önemlidir. Fert ve toplum hayatımızı büyük ölçüde etkilemektedir.
Ramazan ayı yardımlaşma ayıdır, dayanışma ayıdır, fakirlerin, yetimlerin, yoksulların, kimsesiz-lerin gözetildiği bir aydır.

Ramazan ayı topluca yapılan iftarları, cemaatle kılınan teravihleri, huşu ile dinlenilen mukabeleleriyle tam bir birlik, beraberlik ve kaynaşma ayıdır.
Sadaka-i fıtırlar bu ayda verilir. Müminler genel-likle zekatlarını da bu ayda verirler. Böylece Rama-zanda:
Hem fakirler sevindirilmiş, 
Hem daha çok sevap alınmış, 
Ve hem de kameri ayda verilme esası gösterilmiş olur.

ORUÇTAKİ MANEVİ ZEVK

"Men lem yezuk lem ya’rif: Tatmayan bilemez." denilmiştir.
On beşinci yüz yılın büyük bilgin ve mutasavvıfı Horasanlı Molla Câmî (ö.898/1492) meşhur eseri Baharistan'da (s. 142) şöyle bir hikaye anlatır:
Bedevînin biri bir gün devesini kaybeder, arar bir türlü bulamaz. Sonunda:
"- Her kim devemi bulup getirirse kendisine iki deve vereceğim." diye ilan eder. Kendisine:
"- Bu ne tuhaf bir iş, bir deve kaybediyorsun, bulmak için iki deve veriyorsun." diyenlere, Bedevî:
"- Kaybettiğine kavuşma zevkini tatmamış oldu-ğunuz nasıl da anlaşılıyor." diye cevap verir.
Oruç da böyledir; inançlı bir kimse oruç tutmaktan dolayı büyük bir zevk alır, haz duyar. Onun için bu zevki tadanlar Ramazan orucuyla yetinmiyorlar, diğer mübarek aylar ve günlerde de nafile olarak oruç tutuyorlar.

İmanın da manevî zevki, hazzı ve tadı vardır. Sevgili Peygambermiz bir hadis-i şeriflerinde:
ذَاقَ طَعْمَ الْإِيمَانِ مَنْ رَضِيَ بِاللهِ رَبًّا، وَبِالْإِسْلَامِ دِينًا، وَبِمُحَمَّدٍ رَسُولًا
"Kim kendi istek ve rızası ile Allah'ı Rab, İslamı din ve Muhammed'i peygamber edinirse imanın tadını tadar, zevkini alır."1 buyurmuştur.

Konumuzu yüce Rabbimizin şu evrensel mesajı ile noktalayalım:
إِنَّ اللَّهَ يُضِلُّ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ أَنَابَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ
"Allah, sapıklığı isteyenleri sapıklıkları içerisinde bırakır, kendisine yönelenleri de hidayete erdirir. İşte onlar iman edenler ve gönülleri Allah'ı zikretmekle, O'na ibadet etmekle huzur bulan kimselerdir. Şunu iyi bilin ki; kalpler ancak Allah'ı anmakla huzur bulur." (Ra’d Suresi, 13/27-28)