Güzel ülkem gökyüzünden cemalini seyre daldım.
Kâh hamdettim Yaradan'a, kâh düşünüp ibret aldım.

Binbir çeşit manzaranla büyülendim, büyülendim.
Seni gözümden sakınmak, korumak için bilendim.

Âb-ı hayat suların var, bozkırların envai renk
Cennetten bir köşe gibi her yerinde eşsiz ahenk.

Büklüm büklüm yolların var, sıra sıra tepelerin.
Yücelerin karla kaplı, kıvrım kıvrım derelerin.

Dehşetengiz uçurumlar, çukurların dipsiz dipsiz.
Engin, dingin ovaların, ufkun sanki nihayetsiz.

İklimin de sencileyin tıpkı mahir bir tezgâhtar.
Beslediğin her insanda eşkâlinden emare var

Baktım, gördüm ve irkildim. Söylendim kendi kendime
"Yahu, toplum toprağına bu kadar mı benzer!" diye.

Her bir ferdin bir veçhile toprakta bulur dengini
İnsan, toprağın oğludur, topraktan alır rengini..

Toprak, toprak ki halkına ilmek ilmek mizaç dokur
Kimi zarif, kimi çetin.. Kimi hırçın, kimi vakûr...

Güzel ülkem ruhumuzda bıraktığın izi gördüm
Ayna tuttun gözlerime, sana baktım bizi gördüm

Bölge bölge, şehir şehir her yerinde bir çeşni var
Budur bizim servetimiz ve rahmettir ihtilâflar..

a.R.a (Abdurrahman Akbaş)
25 Haziran 2018 / Semavât