Ne oldu sana böyle?
Neden bu kadar ketum dillerin?
Ruhunu kaplayan bu kasvet nedir?
Yüzüne çömelmiş düşüncelerin
Gönül otağında fırtına kopar
Feryada bilenir kelimelerin.
Yutma!
Bırak çıksın!
Salıver avazın, yıkılsın duvar!
Yoksa bu mahzende dağılacaksın..

Ne oldu sana böyle?
Niçin tükenmiş, biçare halin?
Ufkunu daraltan bu hayret nedir?
Dağ gibi yükselmiş endişelerin
Hazana dönerken umut bağları
Gam dehlizine dalar bedenin
Batma!
Yekin, çıksın!
Yırtıver yolunu kesen ağları
Yoksa bu dehlizde soğulacaksın..

Ne oldu sana böyle?
Nedir bu amansız iç çekişlerin?
Gönlünü dağlayan bu hasret nedir?
Kaynamaktayken hüzün katrelerin
Gizledikçe dolduracak içini
Pamuktan yüreğin dayanmaz senin
Tutma!
Koyver aksın!
Kaldır set misali kirpiklerini!
Yoksa bu deryada boğulacaksın...

Ne oldu sana böyle?
Baharı beklerken gayet iyiydin..
Dünyanın mukadder kanunu öyle..
Mukîmi olmuyor hiçbir mevsimin.

a.R.a (Abdurrahman Akbaş)
5 Haziran 2020 / Ankara