Tam on dört asır
Ve kırk yıl sonra
Utangaç bir aşk
Çocuksu heyecanla
Yürüdüm, yürüdüm
Ulaştım kapısına..

Günlerden yirmi Nisan
Ve ben buradayım,
Eşiğindeyim işte!
Daha ne ister ki insan?
O rahmet elçisinin
Mevlid-i şerifinde..

Usulca uzanıp bir süre demin
Bakakaldım varaklı pencereden
Görebilsem diyerek gül cemalin
Bir nur gibi yüreğime akseden

Biliyorum,
Oradaydı yine
Hemen duvarın arkasında
Teheccüd makâmı,
Saadet odasında...
Hümeyrâ yoktu bu kez lâkin
Haşmetli dostları,
Sıddîk ve Fâruk'la yan yana..

Selam verdim, salât ettim
"Efendim," dedim,
"Görmeden inanan kardeşlerinden
Selamlar getirdim."
Şu yanık bendeni de kabul et o zümreden
Ki sencileyin yüreği örselenmiş bir yetim.

Şefaatin umarak Hz. Mahmûd'un
Uhud'da lisân-ı pâkinden dökülen
"Ve innâ inşâallâhu biküm lâhikûn"
Sözünü terennüm eyleyip durdum...

صل الله تعالى عليه وعلي أهل بيته وأصحابه أجمعين وسلم

a.R.a (Abdurrahman Akbaş)
20 Nisan 2019 / Medine-i Münevvere